Trwają prace nad zmianą zasad amortyzacji niektórych budynków i budowli niemieszkalnych

Zmiany mają polegać na skróceniu okresu amortyzacji środków trwałych w postaci budynków i budowli niemieszkalnych z 40 lat – odpowiednio do 5 lub 10 lat, w zależności od wysokości przeciętnej stopy bezrobocia w powiecie położenia nieruchomości.

Ich celem jest wsparcie mikro-, małych i średnich przedsiębiorców prowadzących działalność w gminach o wysokim wskaźniku bezrobocia, będących jednocześnie gminami o niskim dochodzie w przeliczeniu na mieszkańca (i zagrożonych w związku z tym procesem wyludnienia). Instrumentem służącym osiągnięciu tego celu ma być skrócenie okresu amortyzacji ww. środków trwałych w sposób, o którym była mowa na wstępie.

Według autorów nowelizacji ma to zachęcać dla inwestorów do tworzenia miejsc pracy tam, gdzie występuje wskazany ważny problem społeczny.

Objęcie zakresem podmiotowym nowelizacji podatników z grupy MŚP (w rozumieniu przepisów ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców) podyktowane jest m.in. tym, że takie podmioty często mają mniejsze możliwości rozwoju, z powodu np. większych trudności w pozyskiwaniu środków finansowych na rozwój prowadzonej działalności, czy też działania na lokalnych rynkach.

W ramach zmian, o których mowa, ma nastąpić dodanie ustępów 7-13 w przepisach art. 22j ustawy PIT i art. 16j ustawy CIT, określających zasady ustalania przez podatników indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Na ich podstawie wskazani wcześniej przedsiębiorcy będą mogli indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wytworzonych we własnym zakresie budynków (lokali) niemieszkalnych i budowli, zaliczonych do grupy 1 i 2 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) – są to budynki i lokale (grupa 1) oraz obiekty inżynierii lądowej i wodnej (grupa 2).

Według pierwotnych założeń projektodawców, nowe przepisy miały wejść w życie 1 stycznia 2023 r., jednak terminu tego nie udało się dotrzymać. Natomiast zgodnie z art. 4 omawianego projektu w jego aktualnej wersji, planowaną datą początku obowiązywania nowych regulacji jest 1 stycznia 2024 r. (z wyjątkiem niektórych przepisów, które mają wejść w życie już z dniem następującym po dniu ogłoszenia nowelizacji w Dzienniku Ustaw). Aktualnie wspomniany projekt wciąż znajduje się na etapie prac parlamentarnych (druk sejmowy nr 3129). Jest po pierwszym czytaniu w Sejmie, które odbyło się 15 czerwca 2023 r. Następnie został skierowany do dalszych prac w komisjach sejmowych. Komisja Finansów Publicznych, po jego rozpatrzeniu na odbytym posiedzeniu, wniosła o uchwalenie projektu ustawy, o której mowa.